De afgelopen weken hebben we met elkaar gesproken over de positieve dingen die er gebeurden in de eerste maand van de crisis. Daarna over de zorgen die de meeste indruk op je maakte en daarvan hebben we er drie die specifiek senioren betreffen verder besproken.
Vandaag willen we een ander punt van zorg met je overleggen; nieuwe inzichten zullen niet als vanzelf tot verbetering in de toekomst leiden. Een bekende valkuil is dat deze verbeteringen en oplossingen allesomvattend willen zijn of vooral begrip en veranderkracht van iedereen vraagt.
Daarom stellen we je graag de volgende vraag:
Met de ervaringen van deze tijd, wat zou jijvoortaan willen laten of juist behouden?
En wat betekent dit dan voor de samenleving?
15 juni: de reacties op deze vragen laten zien dat:
- we met het behoud van respect voor een gepaste afstand, elkaar kunnen blijven ontmoeten zonder daarbij iemand uit te sluiten en met extra aandacht voor mensen met een kwetsbaarheid
- je de autonomie behoudt in je doen en laten, door gebruik te maken van wat wel mogelijk is en je levensvraag voorop te stellen
- de ervaren rust in de publieke én private ruimte behouden dient te worden door een andere verdeling van het gebruik van deze ruimte
- een nieuw sociaal/economisch model gewenst is door economische waarde van spullen om te zetten naar de waarde van sociale cohesie, bevordering van gezondheid en wereldvrede
Deel jouw ideeën hier >>
- De autoluwe stad zonder overvloedige toeristen-stroom, wordt thans als verademing ervaren, maar de commerciƫle partijen staan al te dringen om hun verdienbelangen terug te verwerven
- Belangrijk vind ik dat bewoners van woon-zorg complexen de bezoek-beperking van hun intimi binnenkort wordt opgeheven, want eenzaamheid werkt soms gelijk een dodelijk virus.
- Het bezoeken van culturele instellingen, zoals musea, ook zo snel als mogelijk weer verruimen
- Personen in de kwetsbare leeftijdsgroep voorrang verschaffen, zodra het serum beschikbaar komt
- De aandacht tussen cure en care is heel scheef getrokken; er had veel meer voor care gemoeten, dit als punt van aandacht als er onverhoopt een nieuwe uitbraak in ons land aan de orde komt.
Een verademing: Amsterdam zonder te veel toeristen. Het Vondelpark, rustig, maar ook snel weer te vol. Aandacht voor buren en vrienden, ook wederzijds.
Aandacht voor milieu: ik hoop dat dat blijft. Minder consumeren, we kunnen echt met minder toe.
Maar of de echte grote verandering er komt: een wereld waarin ieder een basisinkomen heeft, zich kan ontwikkelen. Waar economie betekent; samen delen, ieder recht op dagelijks eten, wonen, je ontplooien, goede zorg wanneer nodig.
Maar... ik ben ook best bang voor een tweede corona golf. Ik zie hoe alles losser wodt. De afstand in de supermarkt is lastig te handhaven.
Ik ben niet bang om corona te krijgen. Dan wil ik niet naar een ziekenhuis. Wel hulp bij rustig sterven.
Wat ik wens: een wereldregering van integere, wijze mensen, die gaan werken aan een nieuwe wereldorde waarbij oorlog een woord is wat niemand meer kent. En waar elkaar helpen het nieuwe normaal is.
- niet meer 3x een vage kus bij begroetingen. Daar hield ik al niet van en zonder bevalt met prima
- de rust in de stad, als dat zou kunnen. Helemaal kan dat niet, maar misschien kunnen we meer oog hebben voor het creëren van rustmomenten? Winkelsluiting op zondag? Autoloze zondagen? Toerisme beperken? Ruim baan voor fietsen en voetgangers, auto te gast?
- de creativiteit om nieuwe wegen en oplossingen te vinden. Als zovelen zou ik die creativiteit nu willen inzetten voor andere grote (wereld)problemen.
- minder consumeren. Omdat de winkels gauw te vol zijn, ga ik er helemaal niet meer naar toe.
- Maar ook: een andere economie, want ik besef dat de wensen die ik bij deze vraag verder opschrijf, de economie in een recessie zouden houden en dus veel mensen werkloos. Als het kan een basisinkomen èn betalen voor al die diensten die voor corona tijd onbetaalde arbeid waren. Dus mantelzorg, kinderen opvoeden etc. Als je daaraan economische waarde geeft, ontstaat een goed draaiende, andersoortige economie.
Wat ik akelig vind in coronatijd en dus niet wil behouden:
- het gebrek aan persoonlijke ontmoeting en letterlijk contact.
- de stress van de 1,5 meter
- de scheiding der generaties.