De meeste kwetsbare ouderen voelen zich zeer eenzaam door het gebrek aan contact als gevolg van de coronamaatregelen. Zij willen iets betekenen voor een ander en meedoen in de maatschappij. Sommige ouderen zijn digitaal handiger geworden, maar deze communicatiemiddelen kunnen fysiek en persoonlijk contact niet vervangen. Dit blijkt uit onderzoek van het Ben Sajet Centrum, Pharos, de Universiteit van Amsterdam ism andere partners, naar de impact van de coronamaatregelen op kwetsbare ouderen. 

In deze kwalitatieve studie is de impact van de coronamaatregelen op kwetsbare ouderen en mantelzorgers in kaart gebracht. Gesprekken zijn gehouden met kwetsbare ouderen, mantelzorgers en zorgprofessionals tussen April en Juni 2020. Kwetsbare ouderen zijn gemiddeld elke twee weken geïnterviewd om zo hun ervaringen met de veranderende situatie te volgen.

De meeste kwetsbare ouderen die deelnamen aan dit onderzoek hebben zich door het gebrek aan contact zeer eenzaam gevoeld. Zij willen iets betekenen voor een ander en mee doen in de maatschappij. Hoewel verschillende deelnemers digitaal handiger zijn geworden en zo contact konden houden, kan niet iedereen overweg met digitale communicatiemiddelen, en kunnen ze fysiek en persoonlijk contact niet vervangen.

Veel deelnemers piekeren over hoe de situatie verder zal verlopen en zijn angstig. Vooral in het begin was de angst gericht op besmetting en de kans te overlijden terwijl naasten niet aanwezig mochten zijn. Na verloop van tijd was angst meer gericht op een mogelijke tweede golf waardoor veel kwetsbare ouderen opnieuw in isolatie zouden moeten. De informatievoorziening was voor velen onduidelijk.

Nu de maatregelen steeds verder versoepelen ontstaat grotere ongelijkheid tussen mensen die het ‘normale’ leven langzaamaan weer kunnen oppakken, en zij die dat niet kunnen. Veel kwetsbare ouderen kunnen niet deelnemen in deze versoepelingen. Juist deze ongelijkheid zorgt nu voor wrijving en frustratie.

De belangrijkste bevindingen zijn:
  1. Veel deelnemers missen contact met vrienden en familie en voelen zich eenzamer. Zij willen iets betekenen voor een ander, en mee doen in de maatschappij.
  2. Deelnemers weten niet goed wat wel en niet mag. De informatie is vaak moeilijk te begrijpen.
  3. Veel deelnemers zijn digitaal handiger geworden en konden zo contact houden. Toch kan niet iedereen overweg met digitale communicatiemiddelen, en kunnen ze fysiek en persoonlijk contact niet vervangen.
  4. Houvast en dagstructuur zijn voor velen weggevallen doordat vrijwilligers niet meer langskwamen en buurthuizen en dagbesteding gesloten werden.
  5. Veel deelnemers piekeren over hoe de situatie verder zal verlopen, en zijn bang dat de maatregelen weer strenger worden.
  6. Mantelzorgers zijn belangrijk voor de zorg. Zij houden het dagelijks leven draaiend en zien het wanneer problemen dreigen.
  7. Door de versoepelingen van de coronamaatregelen ontstaat grotere ongelijkheid. Veel kwetsbare ouderen kunnen niet deelnemen in deze versoepelingen.
Het volledige onderzoek kun je hier lezen >>
Meer informatie: Ben Sajet Centrum >>